تاثیر مجموعه های NFT بر محیط زیست

هنرمندان با ساخت توکن‌های غیرقابل‌معاوضه (NFT) سازگار با محیط زیست و ابزارمحور، قلمرو جدیدی از امکانات را برای ایجاد ارتباطات و اشتراک‌گذاری ارزش‌ها به وجود می‌آورند.

توکن‌های NFT در سال گذشته، در جوامع عام محبوبیت چشمگیری کسب کردند. تقریباً هر روز، یکی از افراد مشهور با ایجاد یک مجموعه توکن‌ NFT، علاقه خود را به این فناوری نوظهور اعلام می‌کند. طیف گسترده‌ای از افراد مشهور از فرصت خلق ارزش با استفاده از توکن‌های NFT استفاده می‌کنند: از توکن‌های پالپ فیکشن (Pulp Fiction) کوئنتین تارانتینو گرفته تا کمپانی موسیقی NFT اسنوپ داگ (Snoop Dogg). مشارکت افراد مشهور در افزایش آگاهی افراد جامعه درباره موارد استفاده از NFT و ظرفیت سرمایه‌گذاری در این بازار نقش کلیدی دارد، اما این موضوع سبب خشم برخی از طرفداران نیز شده است.

بیشتر بخوانید: NFT چیست

در خلال هیاهو بر سر پدیده توکن‌های NFT، نگرانی‌هایی نیز درباره تأثیر زیست‌محیطی این فناوری وجود دارد. برای نمونه، می‌توان به گروه پسرانه محبوب BTS در کره جنوبی اشاره کرد که چند ماه پیش در پاسخ به برنامه‌های خود برای معرفی مجموعه NFT، با واکنش‌های منفی مواجه شدند. این واکنش‌های منفی، ازجمله دلایل اصلی و نگران‌کننده برای بسیاری از هنرمندان است که آن‌ها را برای ورود به این بازار محتاط می‌کند.

آنچه بسیاری از طرفداران از دست می‌دهند، این است که می‌توان توکن‌های NFT را به روشی ایجاد کرد که خطری برای محیط زیست نداشته باشند. بسیاری از پلتفرم‌های NFT با ترکیب بلاک‌چین‌هایی مانند تزوس (Tezos)، فلو (Flow)، پالی‌گان (Polygon) و سولانا (Solana) که انرژی کمتری مصرف می‌کنند، از روش‌هایی کارآمدتر و سازگارتر با محیط زیست بهره گرفته‌اند. این بلاک‌چین‌ها از نوعی مکانیسم اجماع به نام اثبات سهام (PoS) برای اعتبارسنجی تراکنش‌های بلاک‌چین استفاده می‌کنند که ازجمله آن‌ها می‌توان به ایجاد توکن NFT اشاره کرد. در ادامه این موضوع را شرح خواهیم داد که این مکانیسم اجماع، در مقایسه با اثبات کار (PoW) که قبلاً روش غالب برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها بود، به انرژی بسیار کمتری نیاز دارد.

با توجه به اصطلاحات فنی گسترده و اطلاعات نادرست زیادی که درباره توکن‌های NFT وجود دارد، برای افرادی که در حال بررسی‌ اولیه برای ورود به این بازارند، موانع بسیار جدی به نظر می‌رسند. قبل از اینکه هنرمندی وارد دنیای NFT شود، باید چهار عامل کلیدی برای به حداکثر رساندن سازگاری با محیط زیست در نظر گرفته شود: PoW یا مکانیسم اثبات کار، PoS یا مکانیسم اثبات سهام، سایدچین‌ها یا زنجیره‌های جانبی و کربن خنثی.

PoW یا مکانیسم اجماع اثبات کار

نگرانی‌های زیست‌محیطی درباره توکن‌هایNFT، در درجه اول از نوعی مکانیسم اجماع به نام اثبات کار ناشی می‌شود. PoW به‌عنوان جزئیات امنیتی تراکنش‌های ارز دیجیتال عمل می‌کند. برای اطمینان از ایمنی و قانونی بودن تراکنش‌ها، رایانه‌ها باید معماهای ریاضی دلخواه را به‌عنوان تأیید حل کنند. رایانه‌های درگیر در این فرایند، به مقدار زیادی برق نیاز دارند. به همین دلیل، برخی افراد مشهور پس از راه‌اندازی توکن NFT‌ در زنجیره‌های PoW، واکنش‌های منفی زیادی دریافت کردند.

PoS یا مکانیسم اجماع اثبات سهام

خوشبختانه، همه بلاک‌چین‌ها به PoW نیاز ندارند و برخلاف تصور اشتباه رایج درباره توکن‌های NFT، می‌توان آن‌ها را به شیوه‌‌ای تولید کرد که به محیط زیست آسیب وارد نشود. با استفاده از مکانیسم اثبات سهام، بدون نیاز به رایانه‌های پرمصرف برای حل معماها، می‌توان با اشتراک‌گذاری ارزهای دیجیتال و کسب پاداش در ازای این کار، به تأیید تراکنش‌های شبکه کمک کرد.

همچنین بخوانید: اثبات سهام (Proof Of Stake) چیست؟

چنان‌که پیش‌تر گفته شد، چند بلاک‌چین محبوب که از مکانیسم اثبات سهام استفاده می‌کنند، عبارت‌ند از: تزوس (Tezos)، فلو (Flow)، پالی‌گان (Polygon) و سولانا (Solana). در این میان، Tezos به دلیل استفاده کم از انرژی، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. برای مقایسه می‌توان گفت که پنجاه میلیون تراکنش در Tezos، به اندازه آلایندگی کربنی هفده شهروند، به محیط زیست آسیب می‌زند.

علاوه بر این، یکی از بلاک‌چین‌های پیشرو در اکوسیستم NFT، اتریوم است که طبق خبرها، به‌زودی از سیستم PoW به سیستم PoS تغییر مکانیسم خواهد داد. بر اساس گفته بنیاد اتریوم، تغییر آینده شبکه از PoW به PoS که گفته شده است در پاییز ۲۰۲۲ انجام می‌شود، کارآمدی مصرف انرژی شبکه را دوهزار برابر می‌‌کند و کل مصرف انرژی آن را تا ۹۹/۹۵ درصد کاهش می‌دهد.

سایدچین‌ها و راه‌حل‌های لایه ۲

سایدچین‌ها یا زنجیره‌های جانبی روش دیگری برای کاهش مصرف بیش از حد انرژی در شبکه‌های مبتنی بر مکانیسم اثبات کار است. سایدچین‌ها بلاک‌چین‌های مستقلی‌اند که موازی با زنجیره‌های اصلی، مانند اتریوم، عمل می‌کنند. استقلال زنجیره‌های جانبی به آن‌ها این امکان را می‌دهد تا قوانین خود را برای تراکنش‌ها، امنیت و حاکمیت شبکه، وضع کنند. با توجه به اینکه زنجیره‌های جانبی برای تأیید تراکنش‌ها به شبکه‌ای از رایانه‌های توزیع‌شده نیاز ندارند، مصرف کربن آن‌ها تا حد زیادی کاهش می‌یابد.

نمونه موفقی از زنجیره جانبی محبوب در فضای NFT، شبکه Polygon  است. شبکه پالی‌گان راه‌حل لایه ۲ یا یک پروتکل شخص ثالث است که با بهبود سرعت تراکنش و کاهش مصرف گس (Gas) شبکه، از زنجیره اصلی اتریوم پشتیبانی می‌کند. حاکمیت غیرمتمرکز بسیاری از این زنجیره‌های جانبی، آن‌ها را به گزینه مناسبی برای تولیدکنندگان و توسعه‌دهندگانی تبدیل کرده است که به دنبال ایجاد مراودات سودمند و متقابل با طرفداران خود هستند.

کربن خنثی

تمام پروژه‌ها و شبکه‌های بلاک‌چینی، بدون در نظر گرفتن نوع مکانیسم اجماع و زنجیره‌های جانبی‌شان، باید مسئولیت مصرف کربن خود را بپذیرند و از آن آگاه باشند.

پروژه‌ها می‌توانند با استفاده از روش‌های مختلفی مانند اجرای طرح خنثی‌سازی کربن از طریق ادغام با پروژه‌های حذف کربن، به اهداف مربوط به کربن خنثی دست یابند. برای مثال، ادغام راریبل (Rarible) با بازار محبوب حذف کربن Nori در اوایل سال جاری، به بسیاری از شبکه‌ها این امکان را داد تا مصرف کربن خود را برای بیشتر توکن‌های NFT اتریومی فهرست‌شده در Rarible کاهش دهند.

هنرمندانی که قصد ورود به بازار NFT را دارند، باید برای تمامی عوامل دخیل در این زمینه بررسی‌های لازم را انجام دهند تا بتوانند بازارها و پروژه‌های NFT مناسب را انتخاب کنند.

ایجاد توکن‌های NFT بدون توجه به آثار مخرب محیط زیستی و در نظر گرفتن آن‌ها تنها به‌عنوان دارایی نقدی، چهره نادرستی از اهداف فعالان و خالقان وب ۳ نشان می‌دهد. هنرمندان با ساخت توکن‌های NFT سازگار با محیط زیست و ابزارمحور، می‌توانند قلمرو جدیدی از امکانات را برای ایجاد ارتباطات و اشتراک‌گذاری ارزش‌ها به وجود آورند.

منبع : cointelegraph