فرآیند تکامل بلاک‌چین در صنعت غذا از برپایی روز پیتزا بیت کوین (Bitcoin Pizza Day) آغاز شد و در حال حاضر در حال حرکت به سمت متاورس است.

صنعت بلاک‌چین و ارزهای دیجیتال مفهومی فناورانه است و غذا به عنوان یکی از فیزیکی‌ترین پدیده‌های اطراف ما به شمار می‌رود. در نگاه اول شاید این دو صنعت رابطه چندانی با یکدیگر نداشته باشند. اما در عمل اگر به سراغ اولین کاربردهای بیت کوین در زمینه پرداخت برای خرید و فروش کالاها بروید، متوجه خواهید شد که این ارز دیجیتال برای خرید غذا مورد استفاده قرار گرفته است.

در ۲۲ می سال ۲۰۱۰ بود که اولین تراکنش تجاری بیت کوین به ثبت رسید و دو پیتزا با پرداخت ۱۰ هزار بیت کوین خریداری شد. این روز در تقویم بازار رمز ارزها با نام Bitcoin Pizza Day ثبت شده است. این رویداد به یک جشن سالانه تبدیل شده است که رستوران‌های زنجیره‌ای و شرکت‌های رمزنگاری از فرصت‌های بازاریابی نهفته در آن استفاده می‌کنند. از طرفی نباید فراموش کرد که این رویداد بود که فرضیه استفاده از بیت کوین برای پرداخت‌های روزمره را عینیت بخشید.

از طرفی در طول سال‌های اخیر توکن‌های گوناگونی معرفی شدند که با نام توکن‌های آشپزی معروف شدند. از جمله می‌توان به Baconbitscoin، Onioncoin و Barbequecoin اشاره کرد که البته در حال حاضر دیگر خبری از آن‌ها نیست. این دسته از توکن‌ها نیز دقیقا مشابه میم کوین‌ها هیچ گونه پشتوانه تکنولوژیک نداشتند. در حال حاضر نیز صرافی‌های غیر متمرکز با نام‌های سوشی سواپ و پنکیک سواپ راه‌اندازی شده‌اند که به وضوح در مسیر رشد و توسعه قرار دارند.

در سال ۲۰۲۱ در کنار رشد صنعت بلاک‌چین در حوزه‌های گوناگون، شاهد همگرایی بیشتر بین صنعت غذا و بازار کریپتوکارنسی بودیم. از فناوری بلاک‌چین برای ردیابی محصولات غذایی می‌توان استفاده کرد تا شفافیت بیشتری در زنجیره تأمین مواد غذایی ایجاد شود.

به علاوه با شیوع ویروس کرونا، به طور محسوسی شاهد بودیم که رستوران‌ها و فست فودها به دلیل ظهور پلتفرم‌های مواد غذایی رابطه مستقیم کمتری با مشتریان خود برقرار کرده‌اند. البته ایجاد انحصاد توسط پلتفرم‌ها در این زمینه می‌تواند در بلند مدت قیمت نهایی مواد غذایی که به دست مردم می‌رسد را به طور چشمگیری افزایش دهد.

راه‌حلی به نام بلاک‌چین

فناوری بلاک‌چین می‌تواند تعادل را به چرخه ارتباطی بین رستوران‌ها و مشتریان‌شان بازگرداند. ماهیت غیر متمرکز بلاک‌چین موجب می‌شود که سلطه پلتفرم‌ها بر روابط بین رستوران‌ها و مشتریان برچیده شود و در نتیجه انتخاب‌های آزادانه‌تری پیش روی مردم قرار می‌گیرد. به این معنی که مشتری بدون واسطه شخص ثالث به صورت مستقیم با رستوران ارتباط می‌گیرد و پس از ثبت سفارش، پرداخت را نیز به او انجام می‌دهد. دقیقا همین فرآیند برای فروشگاه‌های عرضه مواد غذایی نیز صادق است.

متاورس چه کمکی می‌کند؟

اما موتور محرک برای عملیاتی شدن این ماجرا، متاورس است. شک نکنید که در دنیا متاورس کسی قرار نیست غذا بخورد. اما ماجرا از این قرار است که متاورس می‌تواند صنعت غذا را به شکلی ملموس در پیش روی مردم قرار دهد. به این معنی که رستوران‌ها می‌توانند شعبه‌های مجازی خود را در فضای متاورس ایجاد کنند. به این ترتیب مشتریان می‌توانند در فضای متاورس، غذاها را مشاهده کنند و به این ترتیب سفارش خود را با دید بازتر ثبت کنند.

به عبارت دیگر از تجربه سفر دیجیتالی در متاورس می‌توان در خدمت صنعت مواد غذایی نیز استفاده کرد. تجربه مشاهده مجازی غذاهای مختلف قطعا با استقبال مشتریان مواجه خواهد شد و خیلی بهتر از یک تصویر از غذایی است که مثلا در یک سایت اینترنتی می‌توان مشاهده کرد.

فرض کنید می‌خواهید با یک وعده غذایی خوب در یک رستوران سطح بالا، شخص خاصی را در زندگی خود تحت تأثیر قرار دهید. شما می‌توانید مکان و حتی میز خود را بر اساس یک تور مجازی در متاورس انتخاب کنید. حتی می‌توانید با سرآشپزهای مجازی درباره آماده‌سازی و مواد تشکیل دهنده یک غذای خاص گفتگو کنید.

به هر حال صنعت مواد غذایی یکی از حوزه‌های نسبتا بکر است که هنوز فناوری بلاک‌چین و بازار کریپتوکارنسی به طور ویژه‌ای به آن ورود نکرده است. از طرفی متاورس می‌تواند پتانسیل بزرگی برای حرکت به این سمت و سو ایجاد کند. باید منتظر ماند و دید که در آینده آیا واقعا متاورس می‌تواند به کمک صنایع غذایی بیاید؟

منبع: cointelegraph.com