اتریوم ۲ چیست؟ معرفی نسخه جدید ارز دیجیتال اتریوم

اگرچه اتریوم از محبوب‌ترین شبکه‌های بلاک‌چین برای برنامه‌های غیرمتمرکز محسوب می‌شود، اما با مشکلات مهمی دست‌وپنجه نرم می‌کند. خالق افسانه‌ای اتریوم، ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin)، از این مشکلات آگاهی دارد و همواره در پی بهبود این بلاکچین است. به همین دلیل، به‌روزرسانی این بلاکچین با نام اتریوم ۲ (Ethereum 2) را از سال‌ها قبل در نظر داشت. در نسخه دوم ارز دیجیتال اتریوم، شاهد تغییرات زیادی هستیم که عملکرد آن را به میزان قابل‌توجهی بهبود داده‌اند. در این مطلب از کلینیک سرمایه، خواهید دید که اتریوم ۲ چیست، چه ویژگی‌های دارد، و چگونه مشکلات فعلی را برطرف خواهد کرد. با ما همراه باشید.

اتریوم ۲ چیست و چه تفاوتی با اتریوم دارد؟ (Ethereum 2.0)

اولین سؤالی که باید به آن پاسخ دهیم این است که منظور از اتریوم ۲ چیست. تا قبل از اینکه شبکه اتریوم از مکانیزم اجماع اثبات کار (Proof of Work) به الگوریتم اثبات سهام (Proof of Stake) مهاجرت کند، به‌روزرسانی آن را اتریوم دو (Ethereum 2) یا ETH2 می‌نامیدند.

علاوه بر تغییر مکانیزم اجماع، نسخه دوم ارز دیجیتال اتریوم به‌مراتب عملکرد بهتری در بخش‌های مختلف خواهد داشت. افزایش مقیاس‌پذیری با استفاده از رول‌آپ‌ها (Roll Up) یکی از این تغییرات مهم است که بسیاری از مشکلات شبکه اتریوم را تا حدی حل کرده است.

از اواخر سال ۲۰۲۱، توسعه‌دهندگان اصلی این شبکه نام‌های اتریوم یک و اتریوم دو را کنار گذاشتند و به‌ترتیب، دو اصطلاح لایه اجرا (Execution Layer) و لایه اجماع (Consensus Layer) را جایگزین آن‌ها کردند. در حال حاضر، منظور از اتریوم، ترکیب این دو لایه است. به‌دلیل حساسیت‌های شبکه، ارتقای اتریوم به‌صورت گام‌به‌گام و طی چند سال انجام خواهد شد. در بخش‌های بعد، خواهید دید که ویژگی‌های اتریوم ۲ چیست و چرا این تغییرات ضروری هستند.

نسخه دوم ارز دیجیتال اتریوم چه زمانی راه‌اندازی شد؟

ارتقای اتریوم به چهار گام اصلی تقسیم می‌شود که سه گام اول آن یعنی فرانتیر (Frontier)، هومستد (Homestead)، و متروپلیس (Metropolis)، پیش‌نیازهای گام چهارم، یعنی سِرِنیتی (Serenity) بودند. گام‌های اول تا سوم به‌ترتیب از سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷ اجرا شدند. گام چهارم به سه فاز اصلی با نام‌های فاز صفر (Phase 0)، فاز یک (Phase 1)، و فاز دو (Phase 2) تقسیم می‌شود. در ادامه، ویژگی‌های هر فاز اتریوم ۲ را بررسی خواهیم کرد.

فاز صفر

فاز صفر Ethereum 2 به زنجیره بیکن یا بیکن چین (Beacon Chain) شهرت دارد. زنجیره بیکن، که نوعی بلاکچین مبتنی بر الگوریتم PoS بود، در ابتدای دسامبر ۲۰۲۰ به‌موازات شبکه اتریوم شروع به کار کرد تا دو سال بعد با شبکه اصلی ادغام شود.

این بلاکچین توانایی پردازش تراکنش‌ها یا اجرای قراردادهای هوشمند را نداشت و کارهایی مانند مدیریت پاداش‌ها و مجازات‌ها را برعهده داشت. علاوه بر این، در این فاز منطق اجماع (Consensus Logic) و پروتکل بلاک گاسیپ (Block Gossip) معرفی شدند که به افزایش امنیت بلاکچین اتریوم کمک زیادی می‌کنند.

فاز یک

فاز یک اتریوم دو با نام ادغام یا مرج (The Merge)، دومین فاز سرنیتی محسوب می‌شود. در این فاز، که در تاریخ ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۲ انجام شد، لایه اجرای اتریوم یا همان شبکه اصلی، با لایه اجماع یا همان زنجیره چین ادغام شد. به همین دلیل، نام این فاز را مرج، به‌معنی ادغام گذاشتند.

مهم‌ترین تغییر این فاز مهاجرت از الگوریتم اثبات کار (PoW) به اثبات سهام (PoS) و درنتیجه، کاهش قابل‌توجه مصرف انرژی تا ۹۹/۹۵ درصد بود. با اجرای این فاز، ماینینگ‌ها، که امنیت شبکه را تأمین می‌کردند، خاموش شدند و جای خود را به فرایند سهام‌گذاری یا استیکینگ (Staking) دادند. یکی از سوءبرداشت‌های کاربران در این فاز این بود که توکن‌های با استاندارد ERC20 به شبکه‌ای جدید منتقل خواهند شد و به همین دلیل، کلاهبرداری‌های زیادی در آن زمان انجام شد.

فاز دو

فاز دو نسخه دوم ارز دیجیتال اتریوم با نام شاردینگ (Sharding) شناخته می‌شود. در این فاز، توسعه‌دهندگان اتریوم قصد داشتند این بلاکچین را به زنجیره‌هایی به‌نام شارد (Shard) تقسیم کنند تا با پردازش موازی تراکنش‌ها، مقیاس‌پذیری شبکه افزایش یابد.

به‌دلیل اینکه توسعه رول آپ‌های لایه دوم سریع‌تر و آسان‌تر بود، نیاز به این زنجیره‌های شارد از بین رفت و از نقشه راه حذف شد. علاوه بر این، برای بهبود رول آپ‌ها، تکنولوژی دنک شاردینگ (Danksharding) پیشنهاد شد. این تکنولوژی از ساختار داده‌ای به‌نام بلاب (Blob) استفاده می‌کند که مصرف حافظه و هزینه تراکنش رول آپ‌ها را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.

دلایل حرکت به سمت اتریوم ۲ چیست؟

در حال حاضر، اتریوم از امن‌ترین و محبوب‌ترین بلاکچین‌ها محسوب می‌شود و به همین دلیل، بسیاری از پروژه‌ها از آن استفاده می‌کنند. این افزایش تقاضا مشکلاتی را برای شبکه اتریوم ایجاد کرده و بهبود بخش‌های مختلف آن اجتناب‌ناپذیر است.

اولین مشکلی که در اتریوم وجود داشت، مصرف انرژی زیاد بود. به‌دلیل محدودیت‌های انرژی در آینده، بلاکچین‌های کم‌مصرف تقاضای بیشتری خواهند داشت و اتریوم برای ماندگاری ناچار بود ساختار خود را تغییر دهد.

از طرفی، مشکلاتی مانند سرعت کم شبکه اتریوم در پردازش تراکنش‌ها و کارمزد زیاد آن باعث می‌شد استقبال از این بلاکچین توسط پروژه‌ها به حد اعلای خود نرسد و امکان پیاده‌سازی بسیاری از پروژه‌ها و بازی‌های وب ۳ روی آن وجود نداشته باشد. در ادامه، خواهیم گفت که راهکار بهبود اتریوم ۲ چیست و توسعه‌دهندگان آن چه برنامه‌ای برای رفع این مشکلات دارند.

به‌روزرسانی Ethereum 2.0 چه تغییراتی را در پی داشته است؟

در این بخش به این سؤال پاسخ خواهیم داد که تغییرات صورت‌گرفته در اتریوم ۲ چیست و نسبت به نسل قبل خود، چه مزایایی دارد. شایان ذکر است که اجرای برخی از این به‌روزرسانی سال‌ها زمان خواهد برد.

تغییر الگوریتم اجماع

بارزترین تفاوت نسخه دوم ارز دیجیتال اتریوم نسبت به نسل قبل خود، الگوریتم اجماع است. نسخه قبل اتریوم مانند بیت کوین، از الگوریتم اجماع اثبات کار استفاده می‌کرد که مزایا و معایب خود را داشت. تیم توسعه این بلاکچین به‌دلایلی مانند بهبود امنیت، کاهش مصرف انرژی، و افزایش مقیاس‌پذیری، الگوریتم اثبات سهام را انتخاب کرد. در واقع، دستیابی به اهداف مهمی مانند افزایش مقیاس‌پذیری، بدون این الگوریتم امکان‌پذیر نبود.

افزایش مقیاس‌پذیری

یکی از مشکلات اتریوم سرعت کم تأیید تراکنش‌ها بود. محبوبیت این بلاکچین روز‌به‌روز در حال‌ افزایش بود و توسعه‌دهندگان آن ناچار بودند راهی برای افزایش ظرفیت و مقیاس‌پذیری آن بیابند. آن‌ها درنهایت رول آپ‌ها را برای این کار انتخاب کردند. این افزایش مقیاس‌پذیری به‌مرور انجام خواهد شد و در صورت تحقق نقشه راه تدوین‌شده، اتریوم به‌ سرعت پردازش صد هزار تراکنش بر ثانیه خواهد رسید.

کاهش مصرف انرژی

اتریوم نسل قبل برای تأمین امنیت شبکه خود از انرژی زیادی استفاده می‌کرد، اما در نسخه جدید، این مصرف انرژی به ۰/۰۰۲۶ تراوات ساعت در سال (۲۶۰۱ مگاوات ساعت در سال) می‌رسد که برابر با تولید ۸۷۰ تن دی‌اکسیدکربن در سال است.

این مقدار در مقایسه با انرژی مصرفی بلاک‌چین بیت کوین، که ۱۴۹ تراوات ساعت در سال است، رقمی بسیار ناچیز محسوب می‌شود. به همین دلیل بلاک‌چین اتریوم در دسته بلاکچین‌های سبز (Green Blockchain) و سازگار با طبیعت قرار می‌گیرد.

کاهش کارمزدهای شبکه

تا قبل از ارتقای اتریوم، هر بار که تقاضا در شبکه بیشتر می‌شد، ازدحام شبکه و به‌دنبال آن، گس فی (Gas Fee) افزایش می‌یافت. در نسخه دوم ارز دیجیتال اتریوم، هم‌زمان با افزایش مقیاس‌پذیری و بهبود ظرفیت شبکه، این ازدحام زیاد جبران خواهد شد و کارمزدهای شبکه کمتر می‌شوند. این کاهش هزینه تراکنش‌ها با روش‌های مختلف و به‌مرور انجام خواهد شد و هدف نهایی این است که کارمزد شبکه اتریوم به کمتر از یک‌دهم سنت برسد.

رابطه بین مرج (Merge) و دیگر به‌روزرسانی‌های اتریوم

به‌روزرسانی‌های اتریوم چندان به یکدیگر بی‌ارتباط نیستند و بسیاری از آن‌ها پیش‌نیاز به‌روزرسانی‌های بعدی خود هستند. در این بخش، رابطه مرج و دیگر به‌روزرسانی‌های اتریوم ۲ را بررسی می‌کنیم.

ارتباط مرج با بیکن چین

در رویداد مرج، بیکن چین رسماً به‌عنوان لایه اجماع جدید در لایه اجرای شبکه اصلی استفاده شد. از آن زمان به بعد، وظیفه تأمین امنیت و پایداری شبکه اتریوم برعهده اعتبارسنج‌ها یا ولیدیتورها (Validator) قرار گرفت و امکان استخراج و ایجاد بلاک به شیوه اثبات کار قدیمی از بین رفت. علاوه بر این، پیشنهاد بلاک‌ها را نودهای اعتبارسنجی انجام می‌دهند که اتریوم‌های خود را استیک کرده‌اند.

ارتباط مرج با ارتقای شانگهای/کاپلا

برای اینکه انتقال به الگوریتم اثبات سهام ساده‌تر شود، برخی از برنامه‌ها مانند برداشت اتریوم‌های استیک‌شده، در به‌روزرسانی مرج اجرا نشد. این قابلیت چند ماه بعد در یک ارتقای مجزا به‌نام ارتقای شانگهای/کاپلا (Shanghai/Capella) فعال شد. این ارتقا از نظر فنی، دو به‌روزرسانی مجزاست که ارتقای شانگهای در لایه اجرا و پس از آن، ارتقای کاپلا در لایه اجماع انجام شد.

ارتباط مرج با شاردینگ

در نقشه راه ابتدایی، تکنولوژی شاردینگ به‌عنوان راهکار افزایش مقیاس‌پذیری شبکه اتریوم معرفی شد. با گسترش راهکارهای مقیاس‌پذیری لایه دوم، تمرکز توسعه‌دهندگان اتریوم به این حوزه هدایت شد. درنتیجه، آن‌ها تمرکز خود را بر یافتن راهی برای توزیع بار ذخیره‌سازی داده‌های قراردادهای رول آپ قرار دادند تا بتوانند ظرفیت شبکه را افزایش دهند. پیش‌نیاز انجام این کار مهاجرت به الگوریتم اثبات سهام بود که در رویداد مرج انجام شد.

نگاهی به تغییرات آینده بلاک‌چین اتریوم

اگرچه اتریوم تاکنون عملکرد بسیار خوبی را از خود نشان داده است، نسخه آن همچنان در حال بهبود است. این بهبود عملکرد به‌صورت گام‌به‌گام و مطابق با نقشه راه آن خواهد بود. این نقشه راه جامع نشان می‌دهد که تغییرات اتریوم ۲ چیست و چه ویژگی‌هایی خواهد داشت. در ادامه، به چند تغییر مهم Ethereum 2 اشاره خواهیم کرد.

کاهش هزینه تراکنش‌ها

اگرچه راهکارهای لایه دوم، کارمزدهای شبکه را از یک‌سوم تا یک‌هشتم حالت عادی کاهش می‌دهند، امکان کمتر کردن این هزینه‌ها وجود دارد. به همین دلیل، راهکار پروتو دنک شاردینگ (Proto-Danksharding) پیشنهاد شد.

بیش از ۹۰ درصد از هزینه‌ای که کاربران برای رول آپ‌ها می‌پردازند، به بخش ذخیره‌سازی مربوط می‌شود. در راهکار پروتو دنک شاردینگ، ساختار داده‌ای به‌نام بلاب وجود دارد که برخلاف ساختار ذخیره‌سازی سابق، داده‌ها را به‌صورت موقتی نگهداری می‌کند. با این ساختار داده، مقیاس‌پذیری اتریوم بیش از صد برابر افزایش می‌یابد و به‌دنبال آن، شاهد کاهش هزینه‌ها خواهیم بود.

فاز بعدی یا همان دنک شاردینگ، کمی پیچیده‌تر است و پیاده‌سازی آن چندین سال طول می‌کشد. در این فاز از روش‌هایی مانند تفکیک سازنده بلاک و پیشنهاددهنده بلاک و معماری جدیدی به‌نام نمونه‌برداری قابلیت دسترسی داده (DAS) استفاده می‌شود تا مقیاس‌پذیری بهبود یابد و هزینه‌ها کمتر شود. رول‌آپ‌های دانش صفر (ZK-Rollups) در آینده‌ای نزدیک، کارمزد تراکنش‌های شبکه را به بازه‌ای در حدود یک‌چهلم تا یک‌صدم کارمزدهای فعلی خواهند رساند. طبق پیش‌بینی‌های انجام‌شده، کارمزد‌ شبکه اتریوم به کمتر از ۰/۰۰۱ دلار خواهد رسید.

افزایش سطح عدم تمرکز

مشکل بعدی رول آپ‌ها، متمرکز بودن سیکوئنسرها (Sequencer) است. سیکوئنسرها همان کامپیوترهایی هستند که کار پردازش و تجمیع داده‌ها را قبل از ارسال به شبکه اتریوم انجام می‌دهند. این سیکوئنسرها نقاط ضعفی مانند احتمال سانسورشدن یا احتمال دریافت رشوه و خرابکاری در شبکه را دارند. درنتیجه، احتمال متمرکز شدن و آسیب‌پذیری شبکه افزایش می‌يابد.

این مشکل با راهکارهایی مانند اثبات تقلب (Fraud Proof) و اثبات اعتبار (Validity Proof) تا حدی برطرف شد، اما باز هم مشکل متمرکز بودن به‌صورت کامل از بین نرفت. این پروف‌ها از چند اثبات‌کننده محدود استفاده می‌کنند و درنتیجه، ماهیت این سازوکار نیز تا حدی متمرکز است. به همین دلیل، گام مهم بعدی در نسخه دوم ارز دیجیتال اتریوم این است که وظایف سیکوئنسرها و پروف‌ها میان افراد بیشتری توزیع شود تا میزان آسیب‌پذیری آن کاهش یابد.

افزایش امنیت

با اینکه بلاکچین اتریوم از امن‌ترین بلاکچین‌های جهان محسوب می‌شود، در نقشه راه Ethereum 2 راهکارهایی برای افزایش این معیار در نظر گرفته شده است. راه‌حل پیشنهادی این است که به پیشنهاددهنده بلاک اجازه ندهند محتوای بلاک را مشاهده کند تا احتمال سانسور تراکنش‌ها کاهش یابد.

راه دیگری که برای افزایش امنیت در نسخه دوم ارز دیجیتال اتریوم پیشنهاد شد، اجازه برداشت به‌موقع پاداش استیک کاربران بود. این کار باعث می‌شود اتکای کاربران به پلتفرم‌های استیکینگ، که ممکن است متمرکز باشند، کاهش یابد.

راهکارهایی مانند ویو مرج (View-Merge)، تفکیک پیشنهاددهنده-سازنده (PBS)، نهایی‌سازی تک اسلات (SSF) و انتخاب لیدر مخفی (SLE)، در آینده‌ نزدیک به افزایش امنیت اتریوم کمک خواهند کرد.

ویو مرج نوعی الگوریتم انتخاب فورک امن‌تر است که مانع از چند حمله خاص می‌شود. در راهکار PBS، نقش سازنده بلاک و انتشاردهنده بلاک در بلاک‌چین جدا می‌شود و درنتیجه، سطح تمرکز در شبکه تا حد زیادی کاهش می‌یابد.

راهکار SSF میزان تأخیر در نهایی‌سازی بلاک‌ها (Finality) و تغییرناپذیری آن‌ها را به صفر می‌رساند و به مهاجم اجازه حمله نمی‌دهد. راهکار SLE نیز با ناشناس نگهداشتن پیشنهاددهنده بلاک، از حملاتی مانند داس (DoS) جلوگیری می‌کند.

بهبود رابط کاربری

نسخه دوم ارز دیجیتال اتریوم قصد دارد کارهایی مانند مدیریت کلید‌های خصوصی و عمومی و کیف پول‌ها را تا حد امکان ساده و روان کند تا افراد تازه‌کار هم بتوانند از آن استفاده کنند. مردم عادی بیشتر با بانک‌ها و اپلیکیشن‌های وب ۲ آشنایی دارند و استفاده از کلید‌ها کمی برای آن‌ها دشوار است. راه‌حل این مشکل استفاده از کیف پول‌های قرارداد هوشمند (Smart Contract Wallet) برای تعامل با شبکه اتریوم است. در صورت گم‌شدن کلیدها، این کیف پول‌ها می‌توانند از حساب فرد محافظت کنند.

مشکل دیگری که مانع پذیرش همگانی اتریوم می‌شود، نیاز به دانش فنی و فضای ذخیره‌سازی زیاد است. برای حل مشکل ذخیره‌سازی داده‌ها، راهکارهایی بهینه‌تر مانند درخت ورکل (Verkle Tree)، ساختار بدون حالت (Statelessness)، و انقضای داده‌ها (Data Expiry) پیشنهاد شده است. همچنین، راهکار لایت نود (Light Node) بسیاری از مزایای اجرا نود کامل (Full Node) را با خود دارد و به‌راحتی روی موبایل یا مرورگر قابل اجراست.

انطباق با تغییرات آینده

تمام بخش‌های نقشه راه اتریوم به مقیاس‌پذیری و افزایش امنیت مربوط نمی‌شود. اتریوم برای مشکلات احتمالی آینده نیز برنامه دارد. برای مثال، یکی از مشکلات آینده اتریوم قابلیت شکسته‌شدن امضای BLS توسط کامپیوترهای کوانتومی است. اتریوم برای مقابله با این مشکل، قصد دارد از چند راهکار استفاده کند. یکی از این راهکارها استفاده از امضای مبتنی بر استارک (STARK) و امضای مشبک (Lattice) به‌جای امضای BLS است که هنوز در مرحله تحقیق قرار دارند.

راهکار دیگر کاهش آسیب‌پذیری‌های اتریوم در آینده، ساده‌تر کردن کدهای آن است. در آینده‌ای نزدیک، ماشین مجازی اتریوم چند بار به‌روزرسانی خواهد شد و کارایی آن بهبود خواهد یافت. حذف دستور SELFDESTRUCT، حذف برخی از انواع تراکنش‌های قدیمی‌تر، و بهبود روش محاسبه گس فی از به‌روزرسانی‌های احتمالی ماشین مجازی اتریوم خواهند بود.

مروری بر نقشه راه بلندمدت اتریوم

ویتالیک بوترین در آخرین به‌روزرسانی نقشه راه خود در نوامبر ۲۰۲۲، به شش مرحله اصلی اشاره کرد که دیدگاه بلندمدت او را نشان می‌داد. در ادامه، به‌اختصار به این شش مرحله و اهداف اصلی آن‌ها اشاره خواهیم کرد.

۱. مرج (The Merge)

اولین مرحله نقشه راه اتریوم مرج بود که بخش زیادی از آن تحقق یافته است. هدف اصلی این مرحله مهاجرت از الگوریتم اثبات کار به الگوریتم اثبات سهام بود که درنهایت، مصرف انرژی این بلاکچین را به کمترین مقدار ممکن رساند. این مرحله پیش‌نیاز اصلی دستیابی به مراحل دیگر محسوب می‌شود.

۲. سرج (The Surge)

مهم‌ترین هدف مرحله دوم یا سرج (The Surge) بهبود مقیاس‌پذیری اتریوم از طریق رول آپ‌ها و شاردینگ است. طبق اطلاعات نقشه راه، با تکمیل به‌روزرسانی اتریوم، سرعت پردازش آن از صدهزار تراکنش در ثانیه عبور خواهد کرد. علاوه بر این، راهکارهایی مانند دنک شاردینگ نیز برای تکمیل این مرحله ضروری هستند.

۳. اسکرج (The Scourge)

یکی از مشکلات بلاک‌چین اتریوم دو، احتمال دستکاری در تراکنش‌ها و احتمال متمرکز شدن شبکه بود. این مشکلات اغلب به‌دلیل استفاده از الگوریتم اثبات سهام به‌وجود آمده‌اند. هدف اصلی مرحله اسکرج (The Scourge) این است که این مشکلات را برطرف کند و امنیت شبکه را در برابر تهدیدهای پیش رو افزایش دهد.

۴. ورج (The Verge)

یکی از اهداف آینده اتریوم، ساده‌سازی تأیید بلاک‌هاست که در مرحله ورج (The Verge) انجام خواهد شد. منظور از ساده‌سازی تأیید بلاک‌ها این است که با استفاده از ساختارهایی مانند درخت ورکل (Verkle Tree)، منابع سخت‌افزاری مورد نیاز ولیدیتورها کاهش یابد و حافظه کمتری برای تأیید بلاک‌ها مصرف شود.

۵. پرج (The Purge)

یکی از چالش‌های فعلی بلاکچین اتریوم، اجرای نود (Node) با هزینه کم است که در مرحله پرج (The Purge) به آن رسیدگی خواهد شد. رفع این مشکل از این نظر اهمیت دارد که با کاهش تعداد نودهای شبکه، امنیت آن به‌خطر خواهد افتاد و احتمال متمرکز‌شدن بخشی از شبکه و احتمال خرابکاری بیشتر خواهد شد.

۶. اسپلرج (The Splurge)

برخی از به‌روزرسانی‌های اتریوم در پنج مرحله قبل پوشش داده نشده‌اند. همچنین به‌دلیل سرعت زیاد پیشرفت تکنولوژی و احتمال ایجاد مشکلات جدید، برخی از برنامه‌ها پیش‌بینی‌شدنی نیستند. به همین دلیل، در گام آخر، یعنی اسپلرج (The Splurge)، به این موارد رسیدگی خواهد شد.

جمع‌بندی

در این مطلب خواندیم که اتریوم ۲ چیست و توسعه‌دهندگان آن چه دلایلی برای انجام این به‌روزرسانی داشتند. برای رسیدن به کامل‌ترین نسخه دوم ارز دیجیتال اتریوم (Ethereum 2)، هنوز زمان زیادی باقی مانده است و باید تا تکمیل نقشه راه آن منتظر بمانیم. به نظر شما، نقشه راه ارتقای اتریوم با موفقیت به‌پایان خواهد رسید؟ توسعه‌دهندگان باید رفع کدام‌یک از مشکلات این بلاکچین را در اولویت قرار دهند؟ نظرهای خود را در بخش دیدگاه‌ها با ما و دیگر کاربران کلینیک سرمایه به اشتراک بگذارید.